တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ျပႆနာတစ္ခု

လူမႈကြန္ရက္မွာ မၾကာခဏေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေယာက္်ားက မိန္းမကို႐ိုက္လို႔ ကြဲၾကကြာၾကတဲ့ ျပႆနာေတြပါ။ အမ်ားစုကေတာ့ ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးကို ႐ႈတ္ခ်ၾကပါတယ္။ ေယာက္်ားဟာ ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္ပုံအားျဖင့္ မိန္းမထက္ ခြန္အားသာတာမို႔ ဒါကို အသုံးခ်ၿပီး အႏိုင္က်င့္အၾကမ္းဖက္တဲ့လုပ္ရပ္ကို အဆင့္အတန္းရွိတဲ့ ဘယ္လိုေယာက္်ားမ်ိဳးကမွ မလုပ္ၾကသလို၊ အားေပးေထာက္ခံမႈလည္း မျပဳၾကပါဘူး။ အ႐ိုးကြဲေအာင္႐ိုက္မွ အသည္းစြဲေအာင္ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားပုံမ်ိဳး၊ အေလ့အထမ်ိဳးေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ စြန္႔ဖယ္ထားခဲ့သင့္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါၿပီ။

ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီးေရးရာကိစၥရပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထဲထဲဝင္ဝင္လုပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ ဒီလိုလူမႈကြန္ရက္မွာျမင္ေနရတဲ့ ျပႆနာေတြ၊ လူေတြရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္မႈေတြဆိုတာက Tip of the  Iceberg ပါပဲ။ ေရေပၚမွာေပၚေနတဲ့ ေရခဲတုံးရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရေအာက္မွာ တကယ့္ကိုႀကီးမားတဲ့ အစ္ိုင္အခဲႀကီးက ရွိေနပါေသးတယ္။ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ ခြန္အားကိုတစ္လြဲအသုံးခ်ၿပီး ကိုယ့္ မိန္းမကို ႐ိုက္ႏွက္အႏိုင္က်င့္ေနတဲ့ ေယာက္်ားေတြ၊ ဒီလိုလုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြကို အားေပးတဲ့၊ ပုံမွန္လို႔ထင္ေနတဲ့ လူအုပ္စုေတြကအမ်ားႀကီးရွိေနပါေသးတယ္။

Domestic Violence လို႔ေခၚတဲ့ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ မိသားစုထဲမွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေနျပဳလုပ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ဆိုလိုတာပါ။ ဥပမာ – အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မိတဲ့ သမီးျဖစ္သူကို အေဖက မိသားစုဂုဏ္သိကၡာအတြက္ သတ္ျဖတ္တာ၊ မေသမခ်င္း ခဲနဲ႔ဝိုင္းေပါက္ၾကတာ၊ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ လိင္ကိစၥကိုထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ မလိင္အဂၤါအေစ့ကိုလွီးျဖတ္တာ ဒီလိုလုပ္ရပ္ေတြကို အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈလို႔ ေခၚပါတယ္။ ရင္းႏွီးသူက အၾကမ္းဖက္တာကိုေတာ့ Intimate Partner Violence (IPV) လို႔ေခၚတယ္။ အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္မႈေတြထဲက အမ်ိဳးအစားတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္ဖက္က၊ အတူေနခ်စ္သူက၊ တြဲေနတဲ့ရည္းစားက လုပ္တာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။

ဘယ္လိုပုံစံေတြနဲ႔ အၾကမ္းဖက္တာလဲ။ ႐ိုက္မွ ႏွက္မွ အၾကမ္းဖက္ တယ္ေခၚတာလား။ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ႏွိပ္စက္ၫွဥ္းပန္းတာ၊ ကန္ေက်ာက္႐ိုက္ႏွက္တာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ အေႏွာင့္အယွက္ေပးတာ၊ ခ်စ္သူခ်င္းအတူေနထားတာကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ ဗီဒီယို႐ိုက္ထားၿပီးမွ ၿခိမ္း ေျခာက္တာ၊ စကားလုံးေတြနဲ႔ ဆဲေရးျပစ္တင္တာ၊ ညစ္ပတ္႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြသုံးတာ၊ လူမႈေရးပိုင္းဆိုင္ရာအရ အလုပ္လုပ္ခြင့္မေပး တာ၊ ဘာသာေရးကို သူ ယုံၾကည္တဲ့အတိုင္း ကိုးကြယ္ခြင့္မျပဳတာ၊ ကိုယ္ဝန္တားလို႔မရဘဲ ကေလးေမြးတဲ့စက္လို သေဘာထားခံရတာ၊ ေနာက္ဆုံး အဓမၼျပဳက်င့္မႈအပါအဝင္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ အၾကမ္းဖက္ခံရ တာ စတာေတြအားလုံးဟာ ဒီအၾကမ္းဖက္မႈေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ အက်ဳံးဝင္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက လူအမ်ားစုသိမေနၾကတဲ့ ကိစၥ တစ္ခုကေတာ့ လင္မယားၾကားမွာလည္း အလိုမတူရင္ အဓမၼျပဳက်င့္မႈ ေျမာက္တယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒီလိုအမႈမ်ိဳးေတြက အင္မတန္မွကို ျငင္းရခုန္ရ တဲ့ကိစၥေတြပါ။ တခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္၊ လင္မယားပါဆိုမွ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အဓမၼျပဳက်င့္မႈဆိုတာ ရွိႏိုင္ပါမလဲတဲ့။ ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာက ကာမပိုင္ေယာက္်m;ဆိုၿပီး သုံးႏႈန္းတတ္ၾကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို လက္ထပ္ၿပီးသြားတာနဲ႔ သူ႕ကိုငါပိုင္သြားၿပီလို႔ ထင္တတ္ၾကတာကိုး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလိုအမႈမ်ိဳးေတြမရွိဘူးလို႔ ထင္ၾကတာပါ။ တကယ္တမ္းကေတာ့ အဓမၼျပဳက်င့္မႈလို႔ေျပာဖို႔ဆိုရင္ ထိုးသြင္းဆက္ဆံမႈ ရွိရတယ္၊ အဲဒါကို အမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူ အလိုမတူဘဲနဲ႔ ျပဳလုပ္တယ္ဆိုရင္ အဲဒါမုဒိမ္းမႈျဖစ္ပါတယ္။ ဒါက သူစိမ္းကလုပ္လုပ္၊ ကိုယ္နဲ႔ လက္ထပ္ထားသူကလုပ္လုပ္ အတူတူပါပဲ။

ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ ဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလးအေရးႀကီးတဲ့ျပႆနာတစ္ရပ္အျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလို ႐ႈျမင္ဖို႔ အတြက္ကိုလည္း အခ်က္အလက္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာက ေျပာျပေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဘယ္အရာမဆိုအခ်က္အလက္ အင္မတန္ရွားပါးတဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတိုင္း ဒီလိုကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း တိတိက်က် ဘယ္ေလာက္အေျခအေနထိ ျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာရခက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီကိစၥအေပၚ ယဥ္ေက်းမႈထုံးတမ္းစဥ္လာအရ ႐ႈျမင္မႈေတြကလည္း ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္လို သေဘာထားေနၾကတာမို႔ ဒါကို ျပႆနာပါလို႔ ထုတ္ေျပာလာဖို႔ကမလြယ္ကူပါဘူး။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တုန္းက မႏၲေလးမွာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုက လုပ္ခဲ့တဲ့စစ္တမ္းမွာေတာ့ ၂၈၆ ေယာက္ေသာ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ၆၉ ရာခိုင္ႏႈန္းက ၿပီးခဲ့တဲ့တစ္ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ သူတို႔အိမ္ေထာင္ဖက္ရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ျခင္းကို ခံခဲ့ၾကရတယ္ဆိုၿပီး ေျဖဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါ အံ့ဩစရာကိန္းဂဏန္းတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာဆိုလည္း သာမန္ျဖစ္စဥ္လို႔ထင္ရေလာက္ေအာင္ကို ျဖစ္ေနပ်က္ေနၾကတာမို႔လို႔ပါပဲ။

ဒီလိုရင္းႏွီးသူကျပဳလုပ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ကမၻာအေနနဲ႔ပဲၾကည့္ၾကည့္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနအထားနဲ႔ပဲၾကည့္ၾကည့္ က်ဴးလြန္ခံရသူ အမ်ားစုက အမ်ိဳးသမီးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ေယာက္်ားနဲ႔ယွဥ္ရင္ ခြန္အားနည္းတယ္။ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရလည္း မိန္းမကို တစ္ဆင့္နိမ့္သူအျဖစ္ ႐ႈျမင္ထားၾကတယ္။ မိခင္နဲ႔ကေလးဆိုတာက ဆက္စပ္ေနတာမို႔ ကေလးမွာလည္း ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အက်ိဳး ဆက္ကို ခံစားၾကရတယ္။

က်ဴးလြန္ခံရသူအမ်ိဳးသမီးဟာ အတင္းအဓမၼဆက္ဆံခံရရင္းနဲ႔ လိင္ကတစ္ဆင့္ ကူးစက္တဲ့ေရာဂါေတြ၊ မလိုခ်င္ဘဲ ကိုယ္ဝန္ရတာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ စိတ္က်ေရာဂါဝင္လာမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သတ္ေသမယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ ျဖစ္လို႔ရွိရင္ ကေလးအေသေမြးတာ၊ လမေစ့ ေပါင္မျပည့္ဘဲေမြးတာ၊ ပ်က္က်တာေတြ ျဖစ္လာမယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀တိုးတက္မႈ မရွိေတာ့ဘူး။ အေဖက အေမ့ကို ႏွိပ္စက္ေနတာ အၿမဲ ျမင္ေနရတဲ့ကေလးဟာ သူကိုယ္တိုင္လည္း သူတစ္ပါးကို ႏွိပ္စက္တတ္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္လာမယ္။ သူ႕အတြက္ ဒါေတြက မထူးဆန္းေတာ့လို႔ပဲ။ အဲဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ႐ိုက္ႏွက္ခံရမယ္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ လူျဖစ္လာရပါလိမ့္မယ္။

ဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္သလဲ။ အရွင္းဆုံးေျပာရရင္ေတာ့ ပါဝါမညီမၽွမႈေၾကာင့္ ျဖစ္တာပါပဲ။ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမဟာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ခႏၶာကိုယ္တည္ေဆာက္မႈခ်င္းမတူတာမို႔ ခြန္အားခ်င္းကြာျခားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဝင္ေငြကြာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အမ်ိဳးသမီးအမ်ားစုက အျပင္အလုပ္မလုပ္ၾကပါဘူး။ ေယာက္်ားကပဲ အလုပ္လုပ္တယ္၊ ပိုက္ဆံရွာတယ္၊ မိန္းမက အိမ္ေထာင္မႈထိန္းသိမ္းတယ္၊ သားသမီးေတြကိုေစာင့္ေရွာက္တယ္၊ စီးတဲ့ေရ ဆည္တဲ့ကန္သင္းဆိုတာမ်ိဳး သေဘာထားၾကတယ္။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ေတာ့ ေယာက္်ားလုပ္စာ ထိုင္စားေနရတာ သက္သာသလိုပဲ။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္း ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ဒီေယာက္်ားအေပၚ လုံးလုံးလ်ားလ်ား မွီခိုေနရတယ္။ သူျပဳသမၽွႏုရတယ္။ ဒီအခါ အၾကမ္းဖက္ခံရဖို႔ရာခိုင္ႏႈန္း တအားမ်ားလာေတာ့တယ္။

ေနာက္ ဘာပါဝါေတြကြာေသးလဲဆိုေတာ့ ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ အေပၚထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရလည္း ကြာျခားပါေသးတယ္။ အစပိုင္းမွာေျပာခဲ့တဲ့ စကားပုံလိုေပါ့၊ အ႐ိုးကြဲေအာင္႐ိုက္မွ အသည္း စြဲေအာင္ခ်စ္တာတဲ့။ ေလာကမွာ အ႐ိုက္ခံခ်င္တယ္ဆိုတဲ့လူရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ဘယ္သူမွ အသားမနာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာက ႏူးညံ့ပါတယ္။ ခ်စ္လို႔လက္ထပ္ထားတဲ့သူကို ခြင့္လႊတ္ခ်င္ၾက တယ္။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ပ်က္ဘ၀ကို မခံယူခ်င္ၾကဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း အထင္အျမင္ေသးၾကဦးမွာေလ။ ဒီေတာ့ သံသရာလည္တယ္။ ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ ၿခိမ္းေျခာက္တယ္၊ အၾကမ္းဖက္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ေျပာတယ္၊ လက္ေဆာင္ေတြ ဘာေတြေပးတယ္၊ ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ခါထပ္လုပ္ျပန္တယ္၊ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ေျပာတယ္၊ ေတာင္းပန္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ထပ္လုပ္ျပန္တယ္။ တကယ္ေတာ့ အ႐ိုးကြဲေအာင္႐ိုက္လို႔ အသည္းစြဲေအာင္ခ်စ္တာမဟုတ္ဘဲ အသည္းစြဲေအာင္ခ်စ္လို႔၊ အိမ္ေထာင္မပ်က္ခ်င္လို႔၊ မွီခိုေနရလို႔၊ ပတ္ဝန္းက်င္က ကဲ့ရဲ႕မခံႏိုင္လို႔သာ အ႐ိုးကြဲေအာင္ အ႐ိုက္ခံေနၾကရတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ကာမပိုင္ေယာက္်ားဆိုၿပီး သုံးႏႈန္းတယ္။ ဒီေတာ့ လက္ထပ္ၿပီးရင္ ဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ကာမကိုကိုယ္ပိုင္သြားၿပီ။ ကိုယ္အလိုရွိတဲ့အခါတိုင္း အတူေနရမယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳးရွိလာတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက က်န္းမာေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရေသာ္လည္းေကာင္း စိတ္မပါတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အတင္းအက်ပ္ျပဳလုပ္ရင္ အဲဒါမုဒိမ္းမႈေျမာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကလည္းမတိုင္ၾကသလို၊ တိုင္ရေကာင္းမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး။ တိုင္ရင္လည္း ဘယ္သူကမွ အေရးတယူမလုပ္ပါဘူး။ လင္မယားခ်င္းပဲၫွိလိုက္ေပါ့ ဆိုတာေလာက္နဲ႔ ၿပီးသြားတာကမ်ား ပါတယ္။

ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ဒါေတြကို သမား႐ိုးက်အျဖစ္အပ်က္လိုပဲ သေဘာထားၾကတာပါ။ ေယာက္်ားက မိန္းမကို႐ိုက္တယ္ဆိုတဲ့ အသံ ၾကားရင္ ဒီမိန္းမ ဘာေတြလုပ္လဲမွ မသိတာ၊ ႐ိုက္ခံရတာနည္းေတာင္နည္းေသးဆိုတာမ်ိဳးေတြပဲ ေျပာေနၾကၿပီး ဘယ္သူကမွ အၾကမ္းဖက္မႈလို႔ မျမင္ၾကပါဘူး။ ႐ိုက္တဲ့ေယာက္်ားက ပတ္ဝန္းက်င္အျမင္မွာ ရွက္စရာျဖစ္မေနဘဲ အ႐ိုက္ခံရတဲ့ မိန္းမကသာ အကဲ့ရဲ႕ခံ ျဖစ္ေနရတာပါ။

ဒီလိုအၾကမ္းဖက္မႈေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ဆိုရင္ ပါဝါဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွတူေအာင္ လိုက္လုပ္လို႔မရႏိုင္တာမို႔ အဲဒီပါဝါကို အလြဲသုံးစား မလုပ္ေအာင္ဘဲ ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ဒီအတြက္ အမ်ိဳးသားေတြရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ ခြန္အားနည္းတဲ့ မိန္းမကို႐ိုက္ႏွက္တာ၊ အၾကမ္းဖက္တာ၊ အဓမၼလုပ္ယူတာဟာ ေယာက္်ား ေကာင္းေတြရဲ႕ လုပ္ရပ္မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိရွိေနဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ မျဖစ္မေနထည့္ေျပာရမွာက မိဘေတြရဲ႕ သားေယာက္်ားေလးအေပၚ ဆိုဆုံးမမႈေတြပါပဲ။ ကိုယ္က သားေမြးထားတာ တစ္ပန္းသာတယ္ဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ မိန္းကေလးေတြအေပၚ တန္ဖိုးမထားတတ္ေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပခဲ့ရင္ ကိုယ့္သားဟာဒီလိုအၾကမ္းဖက္တတ္တဲ့ ေယာက္်ားမ်ိဳး ျဖစ္လာမွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သားေယာက္်ားေလးေမြးထားတဲ့ မိဘတိုင္းဟာ ကိုယ့္သားကို ျမင့္ျမတ္တဲ့ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာေအာင္ သြန္သင္ေပးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ မိန္းမကို ႏွိပ္စက္တဲ့ေယာက္်ားကို အျပစ္တင္တတ္တဲ့ အေလ့အထထြန္းကားလာရင္၊ အၾကမ္းဖက္ခံရသူကို အားေပးတတ္တဲ့ အေလ့အထထြန္းကားလာရင္၊ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္ဘူးဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးေတြ ပစ္ခ်ထားခဲ့ႏိုင္ရင္ ဒီလိုအမႈအခင္းေတြလည္း နည္းသြားလိမ့္မယ္။ ေယာက္်ားေတြအေနနဲ႔ လည္း ေတာ္႐ုံက်ဴးလြန္ရဲေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ေတာ့ တရားဥပေဒပိုင္းအရ အၾကမ္းဖက္ခံရသူကို အကာအကြယ္ေပးႏိုင္ဖို႔၊ က်ဴးလြန္သူကို ထိေရာက္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွ ပါဝါအသာရထားတဲ့သူေတြ သူတို႔ပါဝါကို အလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီး အၾကမ္းဖက္တာမ်ိဳးေတြ မရွိေတာ့မွာပါ။

တကယ္ေတာ့ ဒီျပႆနာဟာကမၻာနဲ႔ခ်ီၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ ျပႆနာလို႔ ေျပာလို႔ရသလို၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးအေတြ႕ရမ်ားပါတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈထုံးတမ္းစဥ္လာေတြ၊ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရ ဒါကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာၾကားမႈ မရွိေသးတာ၊ အၾကမ္းဖက္မႈလို႔ကို သိမေနၾကေသးတာေတြေၾကာင့္သာ တိမ္ျမဳပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုသတိထားမိၿပီး လူ႕အသိုင္းအဝိုင္းကေရာ အစိုးရပိုင္းကပါ ဝိုင္းဝန္းၿပီးေတာ့မွ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ 

ေဒါက္တာ ၿဖိဳးသီဟ

Ref : Situation Analysis on Gender Equality and Women’s Rights in Myanmar